ผมตัดสินใจที่ซื้อหนังสือเล่มนี้เพราะชื่อหนังสือว่า “ทำเต็มที่แต่ไม่ซีเรียส” เมื่ออ่านดูด้านในพบว่าเนื้อหาน่าสนใจมากพอกันกับชื่อหนังสือ ผมจึงขอถือโอกาสนี้มารีวิวให้ทุกท่านได้รับทราบไปพร้อม ๆ กัน
พระไพศาล วิสาโล : พระนักวิชาการ นักคิดนักเขียนในบวรพระพุทธศาสนารุ่นใหม่
พระอธิการไพศาล วิสาโล นามเดิม ไพศาล วงศ์วรวิสิทธิ์ ปัจจุบันเป็นเจ้าอาวาสวัดป่าสุคะโต ซึ่งมีแนวปฏิบัติเจริญสติแบบเคลื่อนไหว แบบหลวงพ่อเทียน จิตสุโภ ส่วนใหญ่ท่านพำนักอยู่ที่วัดป่ามหาวัน อำเภอภูเขียว จังหวัดชัยภูมิ โดยจำพรรษาสลับระหว่างวัดป่าสุคะโต กับวัดป่ามหาวัน
สรุปเนื้อหาของหนังสือ
หนังสือเล่มนี้ เขียนขึ้นมาในลักษณะของการถอดเทป จึงทำให้การอ่านหนังสือเล่มนี้เหมือนได้ฟังคำสอนจากพระไพศาลโดยตรง โดยเนื้อหาในเล่มนี้แบ่งออกเป็นคำสอน 3 ส่วน ได้แก่ คำสอนแก่บุคคล องค์กร และสังคม
สารบัญ (โดย SE-ED)
– ธรรมบรรยาย
– สงบเย็นเป็นประโยชน์
ความสุขในการงาน
– งานบำรุงใจ
– ทำงานอย่างปล่อยวาง
– ความสำเร็จคือจุดเริ่มต้นเเห่งความล้มเหลว
ฯลฯ
ความสุขในองค์กร
– ธรรมะในงาน ธรรมะในใจ
– เสริมสร้างพลังเเห่งความดีในองค์กร
– สู่องค์กรจัดการความดี
ฯลฯ
ความสุขในสังคม
– พุทธสังคมนิยมกับสังคมไทยปัจจุบัน
ปุจฉา- วิสัชนา
– ปล่อยวางไม่ใช่วางเฉย
– เมื่อไรจึงควรปล่อยวาง
– ทำงานอย่างไร ให้ใจเป็นสุข
ฯลฯ
อย่างไรก็ตามเนื้อหาส่วนหลังมีความคล้ายคลึงกันกับคำสอนแก่บุคคล ทำให้ผมจึงขอสรุปเนื้อหาในเฉพาะส่วนแรกเท่านั้น
หนังสือเล่มนี้ได้รับการเขียนโดยอ่านแล้วเข้าใจได้โดยง่าย อ่านแล้วสบายใจ โดยเริ่มจากการเล่าเรื่องว่าคนเราทำงานในที่ทำงานแล้วทุกข์ใจ แล้วอะไรคือความสุขของคนเรา
“อะไรคือความสุขของมนุษย์?” คนเรามักใช้ทั้งชีวิตเพื่อไล่ล่าไขว่คว้าหา “ความสุข” แต่พอพูดถึงการทำงานแล้วกลับทำงานด้วยความฝืนใจ มีแต่ความเบื่อหน่ายและทุกข์ทรมานจากงาน
เราต้องนำเอา “งาน” และ “ความสุข” มาผูกเข้าด้วยกัน โดยเราต้องทำ 2 สิ่ง คือ ทำ “กิจ” และ ทำ “จิต”
- “ทำกิจ” หมายถึง การทำภาระงานตามหน้าที่เต็มกำลังความสามารถ
- “ทำจิต” หมายถึง การปล่อยวางจิตใจ ไม่ยึดมั่นยึดถือมั่น คิดว่าการทำงานคือการฝึกจิต โดยไม่จำเป็นต้องไปบวชหรือปฏิบัติธรรมที่วัด แต่ให้ทำการฝึกจิตในที่ทำงาน
เราต้องทำกิจและทำจิตควบคู่กันไป ผลที่จะเกิดตามมาคือ
“ได้ทำประโยชน์ในหน้าที่การงาน และมีความสุขในการทำงาน”